Ποδαρικό στην εκπομπή, Πάμε Δανάη, έκανε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης που αναφέρθηκε τόσο στην παράσταση Human που πρωταγωνιστεί όσο και στην προσωπική αλλά και επαγγελματική του ζωή.
Τον ηθοποιό τον απολαύσαμε μέσα από τη μίνι σειρά, Ο Γιατρός, όπου απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από το τηλεοπτικό κοινό.
«Η επιτυχία είναι επικίνδυνο πράγμα και είναι κακός σύμβουλος. Αυτό που πρέπει να προσπαθήσει να κάνει κάποιος είναι να είναι στο ‘’κέντρο’’ αυτού που θέλει να πει. Ένα τραγούδι του Σαββόπουλου λέει “ο θεός να μας φυλάει από τα σουξέ”. Γιατί σε οδηγεί στο να θέλεις να το ξαναπετύχεις ενώ στη πραγματικότητα αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να φτιάχνεις πράγματα. Έβλεπα τον Γούντι Άλεν στη νέα του ταινία, και δεν ήταν σπουδαία, και σκέφτηκα πως αυτός ο άνθρωπος είναι 87 και κάνει μία ταινία τον χρόνο, κάποιες είναι άξιες, κάποιες είναι καλές και 10 είναι αριστουργήματα. Αλλά για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι συνέχεια εκεί. Σήμερα αυτό που φτιάχνεις είναι έτσι και αύριο αλλιώς. Πρέπει να δεχόμαστε τις αλλαγές. Εγώ είμαι ανοιχτός τις αλλαγές.
Το Human είναι ένα πολύ ωραίο έργο. Είναι ένα βαθιά τρυφερό έργο και ασχολείται με συνηθισμένους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τα συνηθισμένα αλλά και βασικά προβλήματα που έχεις κάθε άνθρωπος. Είναι φοβερά καλογραμμένο και επειδή αφορά τρεις οικογένειες μπορεί να μας αφορά όλους, με ένα βαθύ τρόπο. Εγώ όταν το βλέπω μου αφήνει ένα χάδι τρυφερότητας. Εάν έχεις στενούς δεσμούς αγάπης με την οικογένειά σου ή με τους φίλους, τα πάντα στη ζωή είναι μαχητά».
«Όταν με γνωρίζουν οι άλλοι κάπως με φοβούνται ή διστάζουν»
«Είναι μία καλή λύση να αποφύγει κάποιος τα κοινωνικά δίκτυα. Εμένα δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Με ενοχλεί το σκρολάρισμα και γίνομαι ενοχλητικός, τους λέω να γυρίσουν τα κινητά στο τραπέζι και να σταματήσουν να σκρολάρουν, η ζωή είναι εδώ. Οι άνθρωποι έχουν μία εικόνα “δηλητηριασμένη” για τον κόσμο εξαιτίας των social media. Από τη μία έχουμε στα social media μία λάθος εικόνα, μία fabulous εικόνα για τη ζωή μας, και κάποιος άλλος μπορεί να μην έχει αυτή τη δυνατότητα».
«Είμαι και πρακτικός και συναισθηματικός. Ξέρω ότι όταν με γνωρίζουν οι άλλοι κάπως με φοβούνται ή διστάζουν. Πολύ συχνά έχουν έρθει άνθρωποι και μου έχουν πει είχα άλλη εικόνα για εσένα. Ο “Γιατρός”, ας πούμε, είναι πιο γλυκός, εκτός από το πρώτο επεισόδια που είναι πιο αλαζονικός. Και από εκεί και πέρα γίνεται ένας άλλος άνθρωπος. Ένας από τους λόγους που λειτούργησε στο κοινό, είναι πως φτιάχνει έναν χαρακτήρα που μετά από ένα σημείο δεν φοβάται να δείξει τι νιώθει. Νιώθει ότι σπάει, είναι σαν παιδί. Δεν περίμενα πως θα σκίσει στον βαθμό που έγινε γιατί παίζονται πολύ ωραία πράγματα στη τηλεόραση».
«Έχω καταφέρει μέσα στα χρόνια να γίνω καλύτερος γιος»
«Προσπαθώ να έχω τη σωστή εικόνα για τον εαυτό μου. Θα ήταν αστείο να πως δεν έχω αυτοπεποίθηση. Είχα από παιδί την αίσθηση πως “μπορώ”. Ο καλύτερος δεν νιώθω πουθενά. Έχω καταφέρει μέσα στα χρόνια να γίνω καλύτερος γιος. Θεωρούμε τους γονείς ως δεδομένο, και πολύ συχνά μπορεί να μην τους φερθούμε με τον τρόπο που τους αξίζει. Δεν ήμουν τόσο δοτικός και νομίζω πως μέσα στα χρόνια έχω γίνει καλός γιος και μπαμπάς. Πιστεύω πως είμαι και καλός φίλος.
Δεν έχω αναγκαστεί να απαντήσω κάτι που δεν ήθελα. Ασκούμε αυτή τη τέχνη και κάνουμε αυτές τις δουλειές και ερχόμαστε στα φώτα. Δεν μπορούμε μετά λέμε “αχ σας παρακαλώ, δεν θέλω”. Εμένα δεν με δυσαρεστούσε ο κόσμος. Με τον “Γιατρό” τώρα κάποιος μου ζήτησε να του δώσω συνταγή. Χαίρονται οι άνθρωποι όταν σε βλέπουν. Είμαι ανοιχτός στον δρόμο και μιλάω. Έχουν πραγματική χαρά όταν σε βλέπουν και αυτό δεν είναι κάτι για να το απαξιώνει κάποιος. Όπως ένας φίλος, που δεν θα πω το όνομα, τον οποίο τον εκτιμώ πολύ αλλά η στάση του είναι λάθος, στην περιοδεία ερχόντουσαν άνθρωποι για ένα αυτόγραφο, και έλεγε “σας παρακαλώ πολύ εγώ δεν δίνω αυτόγραφα γιατί δεν θέλω να σας αρέσω για την εικόνα μου αλλά για το περιεχόμενο της τέχνης μου”. Του είπα “άσε αυτήν τη διάλεξη, άκου τους άνθρωπος που ήρθαν να σου πουν κάτι γλυκό”».
«Με ευχαριστούν τα ταξίδια, οι ανθρώπινες σχέσεις»
«Δεν πιστεύω στους ταγμένους στην τέχνη αλλά στους εμμονικούς, αυτούς που θέλουν να παράγουν. Με ευχαριστούν τα ταξίδια, οι ανθρώπινες σχέσεις. Παλιά δεν με ενδιέφερε το ποδόσφαιρο αλλά επειδή αρέσει στον γιο μου, έχει αρχίσει και μου αρέσει. Νομίζω πως ζωντανή εκπομπή δεν θα έκανα. Μιλάω πολύ και δεν θα μπορούσαν να με διακόψουν. Βλέπω τηλεόραση αλλά όχι πολύ. Είδα κομμάτια από σειρές και εντυπωσιάστηκα για το πως έχει ανέβει το επίπεδο και ότι βρήκαν χώρο στην τηλεόραση οι σπουδαίοι ηθοποιοί του θέατρου.
Όταν βγήκα, το ’91, υπήρχε αυτή η διάκριση που κάποιες φορές ήταν αληθινή. Η γενιά μου κάπως το ξεπέρασε γρήγορα. Στα μυαλά πολλών όμως υπήρχε. Ένας φίλος μου με ρωτούσε πως μπορώ να κάνω το Survivor και ταυτόχρονα μία avant-garde παράσταση. Και του έλεγα είμαι και τα δύο γι’ αυτό δεν “κλωτσάω”».
Διαβάστε επίσης
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Είχα προβλέψει ότι το Λόγω Τιμής δεν θα πάει καλά»